ಬಹುಭಾಷಾ ತರಗತಿಗಳಲ್ಲಿ ಆರಂಭಿಕ ಭಾಷಾ ಬೋಧನೆ

ಬಹುಭಾಷಾ ತರಗತಿಗಳಲ್ಲಿ ಆರಂಭಿಕ ಭಾಷಾ ಬೋಧನೆ

-ಡಾ.ಲಿಂಗರಾಜ ರಾಮಾಪೂರ

ಸರಕಾರಿ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆ, ಕಿರೇಸೂರ ತಾ.ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ

ಲೇಖನದ ಔಚಿತ್ಯತೆ:

ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೂ ಧಾವಂತದಿಂದ ಓಡುತ್ತಿರುವ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯೊಂದನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಕಲಿಯಲು ಸಮಯವೆಲ್ಲಿದೆ? ಏನೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಬರುವ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಂದರೆ ಸಾಕು. ಹಿಂದಿಯೂ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಗೊತ್ತಾದರೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟಾಯ್ತು. ಕನ್ನಡ ಹೇಗೂ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆಯಲ್ಲವೇ? ಅದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಶ್ರಮ ಏಕೆ? ಹೇಗೂ ನಾವು ಮಾತಾಡ್ತೀವಿ, ಓದ್ತೀವಿ, ಬರೀತಿವಿ ತಾನೇ? ಅದನ್ನೇನು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಕಲಿಯಬೇಕು?  ಈ ಮಾತನ್ನು ಬಹುಶಃ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಪಾಲಕರಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ. ಒಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಇಂತಹ ದಿವ್ಯ ನಿರ್ಲಕ್ಷ ಯಾಕೆ? ಕಲಿಯುವುದರಿಂದ ಏನೆಲ್ಲಾ ಉಪಯೋಗಗಳಿವೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾದರೆ ತಾವಾಗಿಯೇ ಕಲಿಯಲು ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಭರವಸೆ. ಈ ಹಿನ್ನಲೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಕಾರ್ಯ ಮಾಡುವ ಕೊಳಚೆ ಪ್ರದೇಶದ ಕಾರ್ಯಕ್ಷೇತ್ರದ ಜನರಿಗೆ ಭಾಷೆ ಸಂವಹನಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಬೇಕು. ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಅಷ್ಟೇ ಎಂಬುದು ನಾನು ಕಂಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು. ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಮನುಷ್ಯನ ಸಹಜ ಭಾಷಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯಗಳು ಹೇಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ? ಪ್ರಾರಂಭಿಕ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭಾಷೆ ಮಗುವಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಎನ್ನುವುದು ಪಾಲಕರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ತರಗತಿ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಬೋಧನೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕನಿಗಿರುವ ಸವಾಲು ಮತ್ತು ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಗತ್ಯವೂ ಇದೆ.

ಲೇಖನದ ಉದ್ದೇಶಗಳು:

ತರಗತಿ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಎಳೆಯರು ಒಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಮೂಲಭೂತ ‘ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ’ಯತ್ತ ಗಮನಹರಿಸುವುದು ಉಚಿತವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲ ಕಲಿಕೆಯ ಮೂಲ ಇರುವುದು ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ. ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತ ದ್ವಿತೀಯ ಮತ್ತು ತೃತೀಯ ಭಾಷೆಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಬಳಕೆ ಮತ್ತು ಕಲಿಕೆಯಾಗಲು ಸಾಧ್ಯ. ಯಾವ ಮಗು ತನ್ನ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಮೂಲಕ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತದೆಯೋ ಆ ಮಗು ಮುಂದೆ ಹೊಸ ಭಾಷೆ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಭುತ್ವ ಗಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮಗುವಿನ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಉರ್ದು. ಆದರೆ ಪಾಲಕರ ಒತ್ತಾಸೆ ಇರುವುದು ಮಕ್ಕಳು ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಓದಬೇಕು ಎಂಬುದು. ಶಾಲಾ ಮಾಧ್ಯಮ ಕನ್ನಡ. ಮೊದಲು ಶಿಕ್ಷಣ ಮಾಧ್ಯಮವಾದ ಕನ್ನಡದ ಕಲಿಕೆ. ನಂತರ ಉಳಿದ ಭಾಷೆ ಅಂದರೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್, ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭುತ್ವ. ಹೀಗೆ ಒಟ್ಟು ನಾಲ್ಕು ಭಾಷೆಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಗೊಂದಲ. ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಶಿಕ್ಷಕ. ಈ ಹಿನ್ನಲೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಕೆಳಗಿನ ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

1)            ಮಗು ಒಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಲಿಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು.

2)            ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಭಾಷೆ ಉರ್ದು ಇರುವಾಗ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ, ಗಣಿತ, ವಿಜ್ಞಾನ, ಸಮಾಜ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಬೋಧಿಸುವಲ್ಲಿ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಅರಿಯುವುದು.

3)            ಉರ್ದು ಭಾಷೆಯ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ತ್ರಿಭಾಷಾ ಸೂತ್ರವನ್ನು ಪಾಲಿಸುವಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಅನುಸರಿಸುವ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಅರಿಯುವುದು.

4)            ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕನಿಗೆ ಉರ್ದುಭಾಷಿಕ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಸಂವಹನ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಗ್ರಹಿಕೆಯಲ್ಲಿನ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವುದು.

5)            ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಂತು ಶಿಕ್ಷಕನಿಗಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯುವುದು.

ಲೇಖನದ ಆಧಾರ ಕ್ಷೇತ್ರ ಅನುಭವ:

ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿ 20 ವರ್ಷಗಳ ಸೇವಾ ಅನುಭವ, ಪಾಲಕ ಶಿಕ್ಷಕರೊಂದಿಗೆ ಒಡನಾಟ, ಅಮೆರಿಕ ದೇಶದ ಶಾಲೆಗಳ ಅಧ್ಯಯನ ಪ್ರವಾಸ ಆಧಾರಗಳ ಮೇಲೆ ಕೆಲ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ಶಹರ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಆನಂದನಗರದಲ್ಲಿರುವ ಸರಕಾರಿ ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ. ಇಲ್ಲಿ ಇರುವ ಒಟ್ಟು ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆ 607. ಇದರಲ್ಲಿ 203 ಮಕ್ಕಳು ಉರ್ದು ಭಾಷಿಕರು. 404 ಮಕ್ಕಳು ಕನ್ನಡ ಭಾಷಿಕರು. ಎಲ್ಲ ಉರ್ದು ಭಾಷಿಕ ಮಕ್ಕಳು ಉರ್ದು ಸರಾಗವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷಿಕರ ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳೂ ಉರ್ದು ಭಾಷಿಕರೊಂದಿಗೆ ಉರ್ದುವಿನಲ್ಲಿಯೇ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಉರ್ದು ಭಾಷಿಕರ ಪ್ರಭಾವಲಯ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಈ ಮಕ್ಕಳು ಇಲ್ಲಿನ ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಲಿಯಲು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತಿದ್ದು ಉರ್ದು ಶಾಲೆ ಸೇರಲು ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ.

1)            ಶಾಲೆಯ ಹೆಸರು:-ಸರಕಾರಿ ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ ಆನಂದನಗರ, ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ

2)            ಒಟ್ಟು ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆ-607, ಉರ್ದು ಭಾಷೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆ-203, ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆ-404

3)            ಎಲ್ಲ 203 ಮಕ್ಕಳೂ ಉರ್ದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ, ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾರೆ.

4)            ಕನ್ನಡ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ 404 ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ 253 ಜನ ಮಕ್ಕಳು ಉರ್ದು ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ 70 ಪ್ರತಿಶತ ಜನ ಮುಸ್ಲಿಂ. ಕೆಲ ಮಕ್ಕಳು ಸಮೀಪದ ಉರ್ದು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಯೂ 409 ಜನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಇದ್ದಾರೆ. ಕೆಲ ಮಕ್ಕಳು ಮದರಸಾಗಳಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷಿಕರ ನೆರೆಹೊರೆಯವರಾಗಿ ಉರ್ದು ಭಾಷಿಕರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಜೊತೆ ವ್ಯವಹರಿಸಿ ಉರ್ದುವಿನ ಪ್ರಭಾವ ಈ ಕನ್ನಡದ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಸಮೀಕ್ಷೆಯಿಂದ ತಿಳಿದು ಬಂದಿದೆ.

5)            ಹಾಗಾದರೆ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ 607 ಒಟ್ಟು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ 456ಜನ ಮಕ್ಕಳು ಉರ್ದು ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಉನ್ನತ ಕೌಶಲ್ಯಗಳು ಓದುವುದು ಮತ್ತು ಬರೆಯುವುದು ಗಟ್ಟಿಗೊಂಡಿಲ್ಲ.

ಒಂದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ನಾನು ಈ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಈ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೇಳಬೇಕಾದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಆರ್ಥವಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದು ನನಗೆ ಸವಾಲಿನ ಕೆಲಸವಾಗಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅವಧಿಗಳ ಮದ್ಯೆ ಅಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಪರಸ್ಪರ ವಿಚಾರ ವಿನಿಮಯಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸುವ ಭಾಷೆಯೂ ಉರ್ದು. ಕನ್ನಡ ಮಕ್ಕಳೂ ಉರ್ದುವಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಂಡು ನಾನು ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡೆ. ಈ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಸಬೇಕೋ ಅಥವಾ ವಿಜ್ಞಾನ ಕಲಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ನನ್ನದು. ಇಲ್ಲಿನ ಕನ್ನಡ ಶಿಕ್ಷಕಿಕರು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾಗಿ ಪಾಠ ಮಾಡುವವರು. ಆದರೆ ಅವರ ಒಂದು ಅವಧಿ 40 ನಿಮಿಷ ಆ ಮಕ್ಕಳ ಭಾಷೆಯ ಮೇಲೆ ಅಥವಾ ಸಮಾಜ, ಗಣಿತ ಹೇಳುವ ಶಿಕ್ಷಕರ ಭಾಷೆ ಆ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದ ಹಾಗೆ ತೋರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದ್ದರೂ ಉರ್ದುವಿನ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕಿಂತ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಈ ಕೆಳಗಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಮಕ್ಕಳು ನನ್ನ ಪಾಠವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು.

ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ಸವಾಲುಗಳು

1)            ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಹೇಳಿದರೆ ಉರ್ದು ಭಾಷಿಕ ಮಕ್ಕಳು ಬೇರೆ ಇನ್ನೇನೋ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು.

2)            ಅವರಲ್ಲಿ ಉಚ್ಛಾರಣೆಯಲ್ಲಿ ಅಪಹಾಸ್ಯಕೀಡಾಗುವೆವೆಂಬ ಭಯ

3)            ಅಪರಿಚಿತ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆ ಕಲಿಕೆ. ಕೆಲವು ಶಬ್ದದ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಉರ್ದುವಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳುವುದು.

4)            ಮಾತೃಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣದ ಭಾಷೆ ಬೇರೆಯಾದಾಗ ಶಿಕ್ಷಣದ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಡ್ಡೆ. ಗಿಳಿಪಾಠಕ್ಕೆ ಮೂಲ.

5)            ಏನಾದರೂ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದಾಗ ಮರಳಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ತಡವರಿಸುವುದು.

6)            ಆಲಿಸುವಿಕೆ, ಮಾತನಾಡುವಿಕೆ ಕೌಶಲ್ಯಗಳೇ ಗೌಣವಾದಾಗ ಇನ್ನು ಓದುವುದರಲ್ಲಿಯೂ ತಡವರಿಸುವುದು.

7)            ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಆಸಕ್ತಿ ತೋರದಿರುವುದು.

8)            ಎಡದಿಂದ ಬಲಕ್ಕೆ ಬರೆಯುವುದು.

9)            ವಿಶ್ರಾಂತಿ, ಅಲ್ಪವಿರಾಮ, ಊಟದ ಸಂದರ್ಭ, ತರಗತಿಯ ಮದ್ಯೆ ಮಕ್ಕಳು ಉರ್ದುವಿನಲ್ಲಿಯೇ ವ್ಯವಹರಿಸುವುದು.

10)          ಕೊಟ್ಟ ಮನೆಗೆಲಸಕ್ಕೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಡುವವರು ಇಲ್ಲದಿರುವುದು.

11)          ಇವರು ಓದುವ ಕನ್ನಡ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಇರುವುದು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು.

12)          ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉರ್ದು ಟಿ.ವಿ/ರೇಡಿಯೋ/ಮಾತು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿರುವುದು.

13)          ಧಾರ್ಮಿಕ ಮುಖಂಡರು ಈ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಉರ್ದುವಿನಲ್ಲಿಯೇ ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿರುವುದು.

14)          ಇವರಿಗೆ ಮೊದಲು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಕಲಿಸಬೇಕೋ ಅಥವಾ ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಷಯ ಕಲಿಸಬೇಕೋ ಅನ್ನುವ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ.

15)          ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಎದುರಿಸುವ ಭಯ.

16)          ಹೆಚ್ಚು ಶ್ರಮ ಹಾಗೂ ಶಕ್ತಿಯ ವ್ಯಯ.

ಈ ಎಲ್ಲ ಹಿನ್ನಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಭಾಷೆಯ ಕಲಿಕೆ ಹೇಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಮನೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಭಾಷೆ:

ಶಿಶು ಜನಿಸಿದಾಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ ಒಡನೆಯೇ ತನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಬೆಳಕಿನತ್ತ ಗಮನಹರಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಕೇಳಿಬರುವ ಸದ್ದುಗದ್ದಲದ ಅರಿವು ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಮೊದಲಿಗೆ ಅಂತಹ ಬೆಳಕು, ಶಬ್ದಗಳಿಗೆ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಹಾಗೂ ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತದೆ. ಆನಂತರ ಹೊರಗಿನ ವಾತಾವರಣದಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ನೀಡುವ, ಹಾಲುಣಿಸುವ ಮಾತೆಯತ್ತ ಆಕರ್ಷಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಮಾತೆ ತನ್ನ ಸ್ತನಗಳಿಂದ ಶಿಶುವಿಗೆ ಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡಿದಾಗ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ಹಾಲು ಕುಡಿಯಲಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿರ ಸುಳಿದಾಡುವ ತಾಯಿ, ತಂದೆ ಮತ್ತಿತರು ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ತನ್ನದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಅವರನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಅದರ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಮುಂದುವರೆದಂತೆಲ್ಲಾ ಅದು ಮನೆಯ ಒಂದು ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಮುಂದುವರಿದಂತೆಲ್ಲಾ ಮನೆಯವರಾಡುವ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ಮಾತೃಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ತೊದಲ್ನುಡಿ ಪುನರುಚ್ಛರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಇತರ ಮಕ್ಕಳು ಓದಿ, ಬರೆಯುವ, ಆಟ, ಊಟ, ಓಟ ಮುಂತಾದ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

                ಭಾಷೆಯೊಂದನ್ನು ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಇರುವ ಕೌಶಲಗಳೆಂದರೆ ಆಲಿಸುವುದು, ಮಾತನಾಡುವುದು, ಓದುವುದು ಮತ್ತು ಬರೆಯುವುದು. ಕನ್ನಡ, ಸಂಸ್ಕøತ, ಹಿಂದಿ, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಇನ್ನಾವುದೇ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲು ನಮಗೆ ಈ ನಾಲ್ಕು ಕೌಶಲಗಳನ್ನು ನಮ್ಮದನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೆ. ಇದು ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ತೊಟ್ಟಿಲಿಂದಲೇ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಕಲಿಯುವಾಗ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಹೊಸದೆನಿಸುತ್ತದೆ.

                ನಾವು ಬಳಸುವ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಶೇ7 ಭಾಗ ಮಾತ್ರ ಪದಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಉಳಿದ ಶೇ55 ಭಾಗ ನಮ್ಮ ದೇಹಭಾಷೆ ಅಂದರೆ ಹಾವ, ಭಾವ, ಭಂಗಿ, ಮುಗುಳ್ನಗೆ, ಕೈ, ಬಾಯಿ, ಮುಖದ ಚಲನೆ, ಉಡುಪು, ಕೂದಲಿನ ಒಪ್ಪ, ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟುತನ ಇತ್ಯಾದಿ, ಮತ್ತು ಶೇ38 ಭಾಗ ಧ್ವನಿಯ ಏರಿಳಿತ, ಮೃದುತ್ವ, ನಯ, ವಿನಯ, ಗಾಂಭೀರ್ಯ, ಉಚ್ಛಾರಣಾ ಶೈಲಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ನಮ್ಮ ಸಮಗ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕೈಗನ್ನಡಿಯಂತೆಯೇ ಭಾಷೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯೇ? ಬಹುಭಾಷಿಕ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಆನಂದನಗರದಂತಹ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಲಿಕೆ ಹೇಗೆ?

ಶಾಲಾ ಭಾಷೆ:

ಮುಂದಿನ ಎರಡು ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮಗು ಮನೆಯಿಂದ ಶಿಶುವಿಹಾರ, ನರ್ಸರಿ, ಶಾಲೆಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಮಗುವಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಸುವ ಅಥವಾ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಸುವ ಪಾಲಕರ ಒತ್ತಾಸೆ, ಶಿಕ್ಷಕರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಗರಿಗೆದರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಮಗುವಿಗೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಒಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಹೊಸ ಕಲಿಕಾ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಒತ್ತಾಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ತುರುಕುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಹೀಗಿವೆ.

1)            ಅಪರಿಚಿತ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಾಭ್ಯಾಸದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು.

2)            ಜನ್ಮದತ್ತವಾಗಿ  ಉರ್ದು ಅಥವಾ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಅ,ಆ,ಇ,ಈ ಕಲಿಸುವ ಬದಲು ಮಗುವಿಗೆ ಅಪರಿಚಿತ ಎ.ಬಿ.ಸಿ.ಡಿಗಳನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಒತ್ತಾಯಪೂರ್ವಕ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು

3)            ಅರ್ಥವಾಗದಿದ್ದರೂ ಒತ್ತಾಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೇ ಪುರುಚ್ಛರಿಸುವ ಗಿಣಿಗಳಂತೆ ಬಾಯಿಪಾಠ ಮಾಡಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು

4)            ಮಗುವಿನ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಕಲಿಕೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ಅಡಚಣೆಗಳು. ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಟ್, ರ್ಯಾಟ್, ಡಾಗ್ ಗಳಂತಹ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಪುನರುಚ್ಛರಿಸುವುದರ ಬದಲು ಮಾತೃಭಾಷೆಯ(ಉರ್ದು) ಬೆಕ್ಕು, ಇಲಿ, ನಾಯಿ ದಿನನಿತ್ಯ ನೋಡುವ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಡಲು ಸುಲಭವಾಗುವುದು. ‘ನಾಯಿಮರಿ ನಾಯಿಮರಿ’ ಪದ್ಯ ಹೇಳಿಸುವ ಬದಲು ‘ಹಿಕೋರಿ ಡಿಕೋರಿ ಡಾಕ್’ ಬಾಯಿಪಾಠ ಮಾಡಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

5)            ಇಲ್ಲಿ ಶ್ರಮ ಹಾಗೂ ಶಕ್ತಿಯ ವ್ಯಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಭಾಷೆ ಕಲಿಯುವಾಗ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿ ಅರಿವಿಗೆ ಬಾರದೇ ತಂತಾನೆ ಮಾತೃಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಂದೆ ಉದ್ದೇಶಿತ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ(ಇಂಗ್ಲೀಷ್, ಹಿಂದಿ ಇತ್ಯಾದಿ) ಅರ್ಥೈಸುವಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕಸರತ್ತು ಜರುಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನೇ ‘ಕಲಿಕೆಯ ಕಸರತ್ತು’ ಎನ್ನಬಹುದು. ಆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿ ಜರುಗುವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯೂ ವ್ಯಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಅಮೆರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆಯ ಪ್ರಯೋಗಗಳು:

ಅಮೆರಿಕೆ ಶಾಲೆಗಳ ಭೇಟಿ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ಅಂಶಗಳೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಾತೃಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಇರುವ ವಿಪುಲ ಅವಕಾಶಗಳು. ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಜರ್ಮನ್, ಫ್ರೆಂಚ್, ಸಂಸ್ಕøತ, ಹಿಂದಿ ಹೀಗೆ ಹಲವು ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಒಂದೇ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಯಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಿದ್ದರೂ ಪ್ರಪಂಚದ ವಿವಿಧ ದೇಶಗಳಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದವರು ಸಾಕಷ್ಟು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಅವರವರ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗಿದೆ.

                ನೇರವಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಕಲಿತವರಿಗೂ ಅವರವರ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಮೆಕ್ಸಿಕನ್, ಜರ್ಮನ್, ಫ್ರೆಂಚ್, ಹಿಂದಿ ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಕಲಿತವರಿಗೂ ಸಂವೇದ್ಯವಾದ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಗುರುತಿಸುವಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದಿವೆ. ಮಾತೃಭಾಷಾ ಮಾಧ್ಯಮದಿಂದ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿತವರೂ ಮುಂದೆ ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಭುತ್ವ ಪಡೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ಇತರರಿಗಿಂತ ಮುಂದಿರುವುದನ್ನು ಸಂಶೋಧನೆಗಳಿಂದ ದೃಢಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.

                ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಸಂಶೋಧನಾ ವರದಿ ಪ್ರಕಾರ “ಯಾವ ಮಗು ತನ್ನ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಮೂಲಕ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಯುತ್ತದೆಯೋ ಆ ಮಗು ಮುಂದೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಭುತ್ವ ಗಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾಗುತ್ತದೆ.” ಅಲ್ಲಿನ ಪಾಲಕರು ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಕರು ಆ ಮಗುವಿನ ಮಾತೃಭಾಷೆ(ಹಿಂದಿ, ಗುಜರಾತಿ, ತಮಿಳು, ಆಫ್ರಿಕಾನಸ್ ಸ್ಪಾನಿಷ್, ಫ್ರೆಂಚ್ ಇತ್ಯಾದಿ) ಮೂಲಕವೇ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಹೊಸ ಪದ್ಧತಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಆ ಅವಕಾಶಗಳು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಉರ್ದು ಭಾಷೆ ಕಲಿಸುವ ಶಿಕ್ಷಕರಿಲ್ಲ. ಉರ್ದು ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿಸುವ ಶಿಕ್ಷಕರೂ ಇಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯಲೇಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಕನ್ನಡ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಲಿತರೆ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದ ವಿಷಯಗಳ ಜ್ಞಾನಾರ್ಜನೆಯೂ ಸಾಧ್ಯ.

ತರಗತಿ ಕೋಣೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಸವಾಲು ಮತ್ತು ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು:

ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ಸವಾಲಿನಿಂದ ಕೂಡಿವೆ. ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಣದ ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಬೇರೆಯಾದಾಗ ಮಕ್ಕಳ ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ. ಒಂದು ಕಡೆ ಪಾಲಕರ ಆಂಗ್ಲಭಾಷಾ ವ್ಯಾಮೋಹ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಬಹುಭಾಷಾ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಒತ್ತಾಯದಿಂದ ಕನ್ನಡವನ್ನೇ ಹೇರಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಅಂತಹ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮಗುವಿನ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಉರ್ದು, ಮರಾಠಿ, ತೆಲಗು, ತಮಿಳು ಆಗಿದ್ದು ಆ ಶಾಲೆಗಳ ಕೊರತೆಯಿಂದ ಪಾಲಕರು ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮಗುವಿನ ಮನೆಯ ಭಾಷೆ ಬೇರೆಯದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.

ನಾನು ಉಪಯೋಗಿಸಿದ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳು:

ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಕಂಠಪಾಠ ಪದ್ಧತಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಒತ್ತು ಕೊಟ್ಟೆ. ಕಂಠಪಾಠ ಬಹಳ ದಿನ ಅವರ ಸ್ಮøತಿ ಪಟಲದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಮಕ್ಕಳ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಒಡನಾಟ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಮರೆಯಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಂತರ ಬರವಣಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಭಾಷೆಯ ಕಲಿಕೆ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದೆ. ಬರವಣಿಗೆ ಈ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೇಗ ಒಲಿದರೂ ಓದುವಲ್ಲಿ ಈ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತೆ ವಿಫಲರಾದರು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಉರ್ದು ಭಾಷೆಯ ಕೆಲ ಪದಗಳನ್ನು ಕಲಿಯಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಿತು. ಆಗ ಮಕ್ಕಳು ನನಗೆ ಆಪ್ಯರಾದರು. ನನ್ನ ಉರ್ದು ಅವರಿಗೆ ಹಿಡಿಸಿತು. ಅವರೂ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯಲು ಸನ್ನದ್ಧರಾದರು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕೆಲ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದೆ. ಆ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಈ ಕೆಳಗಿನಂತಿವೆ.

ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು

1)            ಬಳಸಿ ಬಳಸಿ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕರಗತ ಮಾಡುವುದು: ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಬೋಧನೆ ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಔಪಚಾರದ ವ್ಯಾಕರಣದ ಬಿಗಿ ತಪ್ಪಬೇಕು. ವ್ಯಾಕರಣದ ಸೂತ್ರಗಳನ್ನು ಕಂಠಪಾಠ ಮಾಡಿದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಯಾರೂ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲಾರರು. ಬಳಸಿ ಬಳಸಿ ಭಾಷೆ ಕರಗತವಾಗಬೇಕು. ಈ ಹಿನ್ನಲೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯ ವಾತವರಣದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕನ್ನಡ ಬಳಕೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡುವುದು. ಕನ್ನಡ ಹೆಚ್ಚು ಕಿವಿಗ ಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು. ಆಲಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುವ ಕೌಶಲ್ಯಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಒತ್ತು ನೀಡುವುದು.

2)            ಸಂವಹನ ಸಾಮಥ್ರ್ಯವನ್ನು ಬಲಗೊಳಿಸುವುದು: ಮಕ್ಕಳ ಅರಿವು, ಅರಳುವಿಕೆ, ಮಾತು ಹಾಗೂ ಬರಹ ಶಕ್ತಿಯ ವರ್ಧನೆ, ವಿವಿಧ ಸಂದರ್ಭ, ಉದ್ದೇಶ, ಕೇಳುವ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಈ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಬೋಧನೆ ಒತ್ತು ನೀಡಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸರಳ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪಾಠ ಮಾಡುವುದು.

3)            ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಜಗಲಿ ಬಿಡುವುದು: ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಭಯ ಹೋಗಲಾಡಿಸುವುದು. ಶಿಕ್ಷಕರಲ್ಲಿ ಕಲೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ, ನಾಟಕ ಇತ್ಯಾದಿ ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯಿದ್ದು ಪದ್ಯ ಹಾಗೂ ಪಠ್ಯಪೂರಕ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಓದಿ ತಿಳಿಯುವ ಲವಲವಿಕೆ ಶಿಕ್ಷಕರಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದರ ನೇರ ಪರಿಣಾಮ ಬೋಧನೆಯ ಮೇಲಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾಷಾ ಬೋಧನೆ ಮಾಡುವವರು ಪರೀಕ್ಷಾ ಗೂಟಕ್ಕೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು. ಪರೀಕ್ಷಾ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಸಡಿಲಿಸುವುದು.

4)            ಭಾಷೆಯನ್ನು ಚಿಂತನದ ಸಾಧನವನ್ನಾಗಿಸುವುದು: ಚಿಂತನದ ಸಾಧನವಾಗಿಸಲು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಾಕೂಟ ಏರ್ಪಡಿಸುವುದು. ಅವರಿಗೆ ಸರಳ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲು ಅವಕಾಶ ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು. ಅವರು ಉರ್ದುವಿನಲ್ಲಿ ಚಿಂತಿಸದೇ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಚಿಂತಿಸುವಂತಾಗಬೇಕು. ಭಾಷೆ ಇರುವುದೇಕೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ‘ಸುಸಾನ್ ಲ್ಯಾಂಗರ್’ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕಂಡು ಹುಡುಕಲು, ವಿವರಿಸಲು, ವರದಿ ಮಾಡಲು, ವರ್ಣಿಸಲು, ಸಂಬಂಧ ಕಲ್ಪಿಸಲು, ತರ್ಕ ಹೂಡಲು, ಭಾಷೆ ಬೇಕು. ಭಾಷೆ ಚಿಂತನದ ಸಾಧನ. ಭಾಷೆ ಹಾಗೂ ಚಿಂತನ ಒಂದು ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು ಮುಖಗಳು. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಚಿಂತನಶೀಲತೆ, ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ತಳಹದಿಯ ವೈಚಾರಿಕತೆ ಹಾಗೂ ರಸಪ್ರಶಂಸೆಯ ಶಕ್ತಿ ಮೂಡುವ ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಬೋಧನೆ ಸಾಗಬೇಕು. ಈ ಹಿನ್ನಲೆಯಲ್ಲಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಆಯೋಜಿಸುವುದು.

5)            ಆಡು ನುಡಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೀಳರಿಮೆ ಮಾಡದೇ ಹೆಚ್ಚು ಬಳಸುವುದು: ಪುಸ್ತಕದ ಭಾಷೆಯೇ ನಿಜವಾದ ಶಿಷ್ಟ ಪ್ರಮಾಣಬದ್ಧ ಭಾಷೆ ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಇದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಆಡುನುಡಿಗಳು ಹೀನ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಇದೆ. ಗ್ರಂಥಸ್ಥ ಭಾಷೆಯ ನೀರಸ, ಪೇಲವ. ಅದು ಸತ್ವ ಸಂಪನ್ನವಾಗುವುದು ಆಡುನುಡಿಯ ದಾನದಿಂದ. ಶಾಲಾ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಆಡುನುಡಿ ಹಾಗೂ ಅದರ ಲಯಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿಯೇ ಭಾಷಾ ಬೋಧನೆ ಸಾಗಬೇಕು. ಶಿಕ್ಷಕರು ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಆಡುನುಡಿಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದು.

ಲೇಖನದಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವ ಫಲಿತಗಳು/ಒಳನೋಟಗಳು:

ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಣದ ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಬೇರೆಯಾದಾಗ ಮಕ್ಕಳ ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ. ಮಾತೃಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲು ಅವಕಾಶ ಇರದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅವರ ಭಾಷೆ ಆಲಿಸುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುವಿಕೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತ. ಮಾತೃಭಾಷೆ ಕಲಿಯುವ ಅವಕಾಶ ನೀಡಿದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಭವಿಷ್ಯವಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದು ಪಾಲಕರ ವಾದ. ಸವಾಲಿರುವುದು ಇಂತಹ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಸಬೇಕಾದ ಶಿಕ್ಷಕನಿಗೆ. ಮನುಷ್ಯನ ಸಹಜ ಭಾಷಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯಗಳು ಹೇಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ ಎಂಬುವುದು ಶಿಕ್ಷಕನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾದರೆ ಅದನ್ನು ಮುಂದಿನ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಯೋಜಿಸಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂತ ಸಹಜ ಭಾಷಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವಲ್ಲಿ ಹಲವು ವಿಶೇಷ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಬೇಕಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದೇ ಆದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅದರ ಮೂಲಕ ಉಳಿದ ವಿಷಯಗಳನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಲಿಯಬಲ್ಲರು. ಅದು ಒಟ್ಟಾರೆ ಶಾಲಾ ಫಲಿತಾಂಶದ ಮೇಲೂ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವೇ ಇಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳು ಕನ್ನಡವೇ ಅವರ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಅನ್ನುವುದರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಬೇಕು. ಮಾತೃಭಾಷೆ ಕನ್ನಡವೆಂದು ಕಲಿಯುವಂತಾದರೆ ತಾವೇ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ. ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಸಾಕು. ಇದು ಇಂಗ್ಲೀಷ್, ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಗಳ ಸುಲಭ ಕಲಿಕೆಗೆ ಬುನಾದಿಯಾಗಬಲ್ಲದು. ಅಲ್ಲದೇ ಕೋರ್ ವಿಷಯಗಳಾದ ಗಣಿತ, ಸಮಾಜ, ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನೂ ಮಕ್ಕಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸಬಲ್ಲರು.

ಆಕರಗಳು: 1) ಪ್ರಚಲಿತ ಶಿಕ್ಷಣ ಹಾಗೂ ಸವಾಲುಗಳು-ಡಾ.ಎಸ್.ಬಿ.ಜೋಗುರ

2) ಶಿಕ್ಷಣ ವರ್ತಮಾನ-ಡಾ.ಮಹಾಬಲೇಶ್ವರ ರಾವ್

3) ಶಿಕ್ಷಕನ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕಾ-ಡಾ.ಲಿಂಗರಾಜ ರಾಮಾಪೂರ

4) ಶಿಕ್ಷಣ ವಿಕಾಸ-ಪರಮೇಶ್ವರಯ್ಯ ಸೊಪ್ಪಿಮಠ

5) ಮನೆಯಂಗಳಾಟ ಜೀವನ ಕೌಶಲ ಪಾಠ-ಡಾ.ನಿಂಗು ಸೊಲಗಿ

6) ಶಿಕ್ಷಕನ ಮನದಾಳದಿಂದ-ಡಿ.ಎನ್.ಅಕ್ಕಿ

 

 

 

 

 

 

 

ಡಾ.ಲಿಂಗರಾಜ ರಾಮಾಪೂರ ಅವರು ಮೂಲತಃ ಶಿಕ್ಷಕರು. ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಅವರು ರಾಜ್ಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ‘ಮಕ್ಕಳ ಶಿಕ್ಷಣದ ಮೇಲೆ ಗ್ರಾಮೀಣ ಕ್ರೀಡೆಗಳ ಪ್ರಭಾವ’ ಕುರಿತು ಸಂಶೋಧನಾ ಪ್ರಬಂಧ ಮಂಡಿಸಿ ಡಾಕ್ಟರೇಟ್ ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ಡಾ.ಲಿಂಗರಾಜ ರಾಮಾಪೂರ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ, ಸಾಹಿತಿಗಳಾಗಿ, ಸಂಶೋಧಕರಾಗಿ, ನಾಟಕಕಾರರಾಗಿ, ಪರಿಸರವಾದಿಗಳಾಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಾಗೂ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಹಲವು ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ‘ವಿಜ್ಞಾನದಲೆಯ ಬೆಳಕು’, ‘ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಕಥೆಗಳು’, ‘ಭೂಮಿ ಮಾರಾಟಕ್ಕಿಲ್ಲ’, ‘ಪರಿಸರದೊಳಗಿನ ಸತ್ಯದ ಮಾತು’, ‘ದೊಡ್ಡವರು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ’ ಹೀಗೆ ಹಲವು ಕೃತಿಗಳ ಮೂಲಕ ಕಥೆ, ಕವನ, ಕಾದಂಬರಿ, ವಿಜ್ಞಾನ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ‘ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಗೂಡು’ ಮಕ್ಕಳ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಹಾಯಕ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿಯೂ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಪ್ರಮುಖ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ 200ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದ ಕುರಿತಾಗಿ ಇವರು ತಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ, ಶಿಕ್ಷಣ ಫೌಂಡೇಶನ್ ಇವರಿಗೆ ಡಾ.ಎ.ಪಿ.ಜೆ ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಂ ಅವರಿಂದ ‘ಗುರು ಪುರಸ್ಕಾರ’ ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿ ಅವರನ್ನು ಅಮೆರಿಕದ ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿತ್ತು. ತಮ್ಮ ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ ‘ಶಿಕ್ಷಕನ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕ’ದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣದ ಹಲವು ಮಜಲುಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇವರನ್ನು ಟiಟಿgಚಿಡಿಚಿರಿu78@gmಚಿiಟ.ಛಿom ಇಲ್ಲಿ ಸಂಪರ್ಕಿಸಬಹುದು.